Muzeum Leteckiej i Lądowej Techniki w Vyškov, znane również jako Muzeum Lotnictwa i Techniki Lądowej, to fascynujące muzeum lotnicze znajdujące się w Vyškov, Czechy.Muzeum posiada kolekcję ponad 100 samolotów, pojazdów i broni z sektora wojskowego i cywilnego.
Muzeum lotnictwa zostało założone w 1995 roku i od tego czasu stało się popularną atrakcją dla entuzjastów lotnictwa, miłośników historii i rodzin. Ekspozycje obejmują myśliwce, śmigłowce, samoloty transportowe, szybowce i inne. Jednym z najbardziej znanych samolotów na wystawie jest Aero L-39 Albatros, czechosłowacki samolot szkoleniowy i lekki samolot szturmowy, który był w służbie od 1971 do 2014 roku.
Odwiedzający mogą również zobaczyć szereg pojazdów lądowych, w tym czołgi, pojazdy opancerzone i ciężarówki. Niektóre z pojazdów zostały odrestaurowane i są w pełni sprawne, co pozwala odwiedzającym doświadczyć ich w akcji.
Ocenione przez Szymona
0.0 out of 5.0 stars
Ogólnie rzecz biorąc, Muzeum Leteckiej i Lądowej Techniki w Vyškov to miejsce, które trzeba odwiedzić dla każdego, kto interesuje się lotnictwem wojskowym i historią. Dzięki swojej obszernej kolekcji samolotów i pojazdów lądowych, a także interaktywnym wystawom, muzeum zapewnia unikalne i edukacyjne doświadczenie dla odwiedzających w każdym wieku. Nie jest daleko od Brna.
Informacje dla gości
Cena biletu: 50 koron czeskich
Otwarte dla odwiedzających
KWIECIEŃ MAJ CZERWIEC, WRZESIEŃ PAŹDZIERNIK:
SOBOTY, NIEDZIELE I ŚWIĘTA: 10:00 – 16:00
LIPIEC SIERPIEŃ:
Środa, Czwartek, Sobota, Niedziela: 10:00 – 16:00
Sprawdź oficjalną stronę internetową: https://lhs-vyskov.cz
AERO Albatros L-39V
AERO Albatros L-39V to czechosłowacki samolot szkoleniowy z napędem odrzutowym, zaprojektowany i zbudowany przez Aero Vodochody w latach 60. XX wieku. L-39V, co oznacza "Wyroba" (produkcja), był wersją L-39 Albatros zaprojektowaną specjalnie dla Czechosłowackich Sił Powietrznych.
L-39V został zaprojektowany jako podstawowy samolot szkoleniowy dla Czechosłowackich Sił Powietrznych i wszedł do służby w 1972 roku. Był również używany przez kilka innych sił powietrznych na całym świecie, w tym Związek Radziecki i inne kraje byłego bloku wschodniego, a także w Afryce, Azji i na Bliskim Wschodzie. Dziś L-39V wciąż jest w służbie w kilku siłach powietrznych i jest również popularny jako cywilny samolot szkoleniowy.
L-39V to stosunkowo mały samolot, o długości około 12 metrów i wysokości 4 metrów. Jest napędzany przez jeden silnik turboodrzutowy, co pozwala mu osiągnąć maksymalną prędkość około 750 km/h i zasięg około 1,000 kilometrów. Samolot został zaprojektowany tak, aby był łatwy w utrzymaniu i ma stosunkowo niskie koszty eksploatacji, co przyczyniło się do jego popularności jako samolotu szkoleniowego.
L-39V jest również znany ze swojej zwinności i manewrowości, co czyni go popularnym wśród pilotów, którzy chcą nauczyć się zaawansowanych manewrów powietrznych. Samolot jest zdolny do wykonywania szerokiego zakresu manewrów akrobatycznych, w tym pętli, przewrotów i lotów odwróconych.
Ogólnie rzecz biorąc, AERO Albatros L-39V to popularny i ceniony samolot szkoleniowy, który służył w wielu siłach powietrznych na całym świecie. Jego wszechstronność, łatwość w utrzymaniu i niskie koszty eksploatacji sprawiły, że stał się popularnym wyborem zarówno dla pilotów wojskowych, jak i cywilnych, którzy chcą szkolić się w samolocie z napędem odrzutowym.
Mi-8
Mi-8 to jeden z najczęściej używanych śmigłowców na świecie, z ponad 17,000 wyprodukowanych egzemplarzy, używanych przez ponad 80 krajów. Znany jest ze swojej wszechstronności i był wykorzystywany do szerokiego zakresu zastosowań, w tym transportu żołnierzy i ładunków, operacji poszukiwawczo-ratunkowych, gaszenia pożarów, a nawet jako śmigłowiec szturmowy.
Mi-8 ma załogę składającą się z dwóch lub trzech osób i może przewozić do 24 pasażerów lub 4,500 kg ładunku. Jest napędzany przez dwa silniki turbośmigłowe i osiąga maksymalną prędkość około 250 km/h oraz zasięg ponad 600 km.
Na przestrzeni lat opracowano kilka wariantów Mi-8, w tym Mi-17, który ma większą pojemność ładunkową i ulepszone silniki, oraz Mi-171, który ma dalsze ulepszenia w zakresie awioniki i sprzętu nawigacyjnego.
Mi-8 brał udział w wielu konfliktach i był używany przez różne siły zbrojne na całym świecie. Był również wykorzystywany w operacjach cywilnych, takich jak transport dostaw do odległych obszarów i wspieranie misji humanitarnych.
Ogólnie rzecz biorąc, Mil Mi-8 to szeroko stosowany i wszechstronny śmigłowiec, który udowodnił swoją niezawodność i trwałość przez kilka dziesięcioleci służby. Jego zdolność do adaptacji do różnych ról i środowisk sprawiła, że stał się popularnym wyborem zarówno dla operatorów wojskowych, jak i cywilnych.
MiG-19PM "Farmer-E"
MiG-19PM "Farmer-E" był naddźwiękowym samolotem myśliwsko-przechwytującym opracowanym przez Związek Radziecki w latach 50. XX wieku. Była to ulepszona wersja wcześniejszego MiG-19, wyposażona w mocniejsze silniki i ulepszoną awionikę.
MiG-19PM został zaprojektowany jako przechwytujący samolot wysokiego pułapu, zdolny do przechwytywania i angażowania wrogich samolotów przy prędkościach do Mach 1.5. Był wyposażony w dwa silniki turboodrzutowe z dopalaczami, które generowały łącznie 11,000 kgf ciągu, co pozwalało samolotowi wspinać się na wysokości do 17,000 metrów.
MiG-19PM miał długość 12.8 metra, rozpiętość skrzydeł 9.6 metra i maksymalną masę startową 10,400 kg. Był uzbrojony w trzy działa NR-30 kal. 30 mm, a także różne rakiety i pociski.
"Farmer-E" służył w kilku konfliktach, w tym w wojnie w Wietnamie, gdzie był używany przez północnowietnamskie Siły Powietrzne do angażowania amerykańskich samolotów. Był również używany przez inne kraje w byłym bloku radzieckim, a także w Chinach i Korei Północnej.
Avia Av-14 RTR
Avia Av-14 RTR był czechosłowackim samolotem rozpoznawczym opracowanym w latach 50. XX wieku, wystawionym w muzeum lotnictwa. Av-14 był produkowany przez Avia, czechosłowackiego producenta samolotów.
Av-14 RTR był oparty na samolocie transportowym Avia Av-14, z modyfikacjami dostosowanymi do jego roli jako samolotu rozpoznawczego. Av-14 RTR został zaprojektowany do użycia w fotografii lotniczej, mapowaniu i misjach rozpoznawczych. Był wyposażony w szereg kamer i czujników, w tym kamery panoramiczne, kamery ukośne i czujniki podczerwieni.
Av-14 RTR miał załogę składającą się z trzech osób, w tym pilota, nawigatora i operatora kamery. Był napędzany przez dwa silniki radialne Avia M-332 i osiągał maksymalną prędkość 295 km/h oraz zasięg 1,400 km.
Av-14 RTR służył w Czechosłowackich Siłach Powietrznych w latach 50. i 60., zanim został zastąpiony przez bardziej zaawansowane samoloty rozpoznawcze. Wyprodukowano tylko kilka samolotów Av-14 RTR, a żaden nie jest znany jako wciąż w służbie.
MiG-23 BN "Flogger-F"
MiG-23 BN "Flogger-F" był wariantem szturmowym radzieckiego samolotu myśliwskiego MiG-23. Został opracowany w latach 70. XX wieku i zaprojektowany do wykonywania misji wsparcia powietrznego i interdykcyjnych.
MiG-23 BN był wyposażony w mocniejszy silnik niż jego poprzednicy, co dawało mu maksymalną prędkość Mach 2.35 na dużych wysokościach. Miał zasięg do 2,820 km i mógł przenosić różnorodne rakiety powietrze-ziemia, bomby i pociski.
Samolot miał długość 17.3 metra, rozpiętość skrzydeł 13.97 metra i maksymalną masę startową 20,000 kg. Był uzbrojony w działo GSh-23L kal. 23 mm i mógł przenosić do 4,000 kg uzbrojenia na sześciu zewnętrznych węzłach.
MiG-23 BN brał udział w kilku konfliktach, w tym w wojnie irańsko-irackiej i wojnie radziecko-afgańskiej. Został również wyeksportowany do kilku krajów, w tym Iraku, Syrii i Libii.
Jednak MiG-23 BN borykał się z problemami z utrzymaniem i miał wysoką częstość wypadków. Ostatecznie został zastąpiony przez nowocześniejsze i bardziej zdolne samoloty szturmowe, takie jak Su-25 i Su-24 w służbie radzieckiej i rosyjskiej.
Z-37A Čmelák "Bumble-bee"
Z-37A Čmelák to czechosłowacki samolot rolniczy opracowany w latach 60. XX wieku przez Zlín Aircraft. Jest to jednosilnikowy, górnopłatowy samolot z stałym podwoziem i zamkniętą kabiną dla pilota oraz drugiego miejsca dla obserwatora lub mechanika.
Čmelák został zaprojektowany jako wszechstronny i niezawodny samolot zdolny do wykonywania różnych zadań rolniczych, takich jak opryskiwanie, siew, nawożenie i spryskiwanie. Znany jest z wyjątkowej stabilności, manewrowości i niskiej prędkości przeciągnięcia, co czyni go idealnym do lotów na niskich wysokościach i precyzyjnego manewrowania.
Z-37A jest napędzany przez silnik chłodzony powietrzem o sześciu cylindrach, z gaźnikiem, produkujący 150 koni mechanicznych. Osiąga maksymalną prędkość 200 km/h i zasięg do 600 km. Samolot ma nośność do 850 kg, w tym zbiornik o pojemności 500 litrów na chemikalia lub nawozy.
Z-37A został wyeksportowany do wielu krajów na całym świecie i stał się popularnym samolotem rolniczym. Oprócz zastosowań rolniczych, Čmelák był również używany do innych zastosowań, takich jak fotografia lotnicza, badania i monitorowanie środowiska.
Z-37A Čmelák jest wysoko ceniony za swoją niezawodność i wszechstronność, a wiele jednostek pozostaje w aktywnej służbie do dziś. Jego sukces doprowadził do opracowania innych wersji Čmeláka, w tym Z-37T do szkolenia i Z-37 Čmelák AE do fotografii lotniczej i mapowania.
MiG-23ML w muzeum lotnictwa
W tym muzeum lotnictwa można znaleźć MiG-23ML, który jest wariantem radzieckiego samolotu myśliwskiego MiG-23, opracowanym w latach 70. XX wieku. Była to ulepszona wersja wcześniejszego MiG-23S i zawierała szereg ulepszeń w zakresie awioniki, systemów uzbrojenia i silników.
MiG-23ML był wyposażony w silnik turboodrzutowy Tumansky R-29, który zapewniał mu maksymalną prędkość Mach 2.35 na dużych wysokościach. Miał zasięg bojowy 1,300 km i był uzbrojony w działo GSh-23L kal. 23 mm oraz różnorodne rakiety powietrze-powietrze, w tym R-60, R-13M i R-23.
Samolot miał długość 16.7 metra, rozpiętość skrzydeł 13.97 metra i maksymalną masę startową 20,000 kg. Był wyposażony w zmodernizowaną kabinę, która zawierała ulepszone wyświetlacze, sterowanie i systemy dostarczania uzbrojenia.
MiG-23ML był wysoko manewrowym samolotem myśliwskim, zdolnym do wykonywania zakrętów o wysokim przeciążeniu i ciasnych manewrów w dogfightach. Był również wyposażony w odbiornik ostrzegawczy radarowy i wyrzutnie flar, co poprawiało jego przeżywalność w walce.
MiG-23ML służył w kilku krajach, w tym w Związku Radzieckim, Iraku, Libii i Syrii. Był używany w kilku konfliktach, w tym w wojnie irańsko-irackiej i wojnie w Zatoce, i był uważany za zdolny samolot myśliwski.
Jednak MiG-23ML miał stosunkowo krótki czas służby i stopniowo został zastąpiony przez nowocześniejsze i bardziej zdolne samoloty, takie jak MiG-29 i Su-27. Niemniej jednak pozostaje ważną częścią historii radzieckiego i rosyjskiego lotnictwa myśliwskiego.
MiG-21 w kolejce w muzeum lotnictwa
MiG-21 to radziecki samolot myśliwski, który jest wystawiony w muzeum lotnictwa, który po raz pierwszy wszedł do służby w 1959 roku. Był jednym z najczęściej produkowanych myśliwców odrzutowych w historii, z ponad 11,000 wyprodukowanych jednostek i służył w ponad 60 krajach.
MiG-21 ma długość 14.7 metra, rozpiętość skrzydeł 7.15 metra i maksymalną masę startową około 9,800 kg. Był napędzany przez jeden silnik turboodrzutowy Tumansky R-25, co pozwalało mu osiągnąć maksymalną prędkość Mach 2.05.
Samolot był uzbrojony w jedno działo GSh-23 kal. 23 mm i mógł przenosić różnorodne rakiety powietrze-powietrze, rakiety powietrze-ziemia i bomby. Został zaprojektowany tak, aby był wysoko manewrowy i mógł wykonywać ciasne zakręty oraz manewry o wysokim przeciążeniu.
MiG-21 był eksploatowany przez wiele krajów, w tym Związek Radziecki, Chiny, Indie i Egipt, i brał udział w wielu konfliktach, takich jak wojna w Wietnamie, konflikty arabsko-izraelskie i wojny indyjsko-pakistańskie. Był również używany w wielu rolach szkoleniowych i rozpoznawczych.
MiG-21 był stopniowo zastępowany przez bardziej zaawansowane myśliwce, takie jak MiG-29 i Su-27, ale wiele jednostek pozostaje w służbie w kilku krajach do dziś. Jest nadal wysoko ceniony za swoją prostotę, niezawodność i skuteczność w walce powietrznej.
Galeria muzeum lotnictwa
